Na początku był Gabriel. Trylogia o nim wzbudziła ogromne zainteresowanie czytelników na całym świecie. Losy jego i Julii śledzono z zapartym tchem. Nic więc dziwnego, że Sylvain Reynard po raz kolejny sięga do Dantego i Beatrycze, przenosząc akcję do florenckiej Galerii Uffizi. Autor lub autorka kryjąca się za pseudonimem, zabiera nas ponownie w podróż po dziełach Botticellego tym razem dodając swojej powieści odrobiny fantastyki.
Sylvain Reynard po raz kolejny pokazuje jak ogromną wiedzę o sztuce i jej historii posiada. Tożsamość Reynard jest ukryta, jednak z każdą kolejną powieścią, odnoszę wrażenie, że skrywa się pod nim jakiś profesor sztuki. „Raven” w żadnym stopniu nie odbiega od trylogii o Gabrielu jeśli chodzi o historyczno-artystyczne smaczki.
Drugim plusem powieści jest jej atmosfera i język. Reynard czaruje słowami. Jest jak magik, przenosi czytelnika w zupełnie inny świat, uwodzi go. Jednocześnie szczegółowo opisuje wszystko to, co jest istotne dla zrozumienia poczynań bohaterów, poznania ich charakterów, pasji i obaw. Wampiryczna Florencja posiada niesamowity klimat, a noc i ciemność (z pozoru nieobecne) towarzyszą czytelnikowi na każdej karcie książki.
Na tym jednak plusy się kończą. Niestety. Sylvain Reynard mocno odwołuje się do trylogii o Gabrielu Emersonie („Piekło Gabriela”, „Ekstaza Gabriela”, „Pokuta Gabriela”). Warto więc poznać tę część opowieści przed zasięgnięciem po „Raven”, jednak jej nieznajomość w żadnym stopniu nie przeszkodzi w lekturze. Powiedziałabym nawet, że jej odbiór okaże się dużo lepszy. Dlaczego? Historia Gabriela Emersona jest realistyczna, losy Raven natomiast – mocno fantastyczne. Zderzenie świata rzeczywistego z wampirycznym niszczy tę powieść. Pojawia się zbyt silny kontrast, zbyt duży zgrzyt. Trylogia o Gabrielu urzeka właśnie swoją realnością, zwyczajnością. Reynard burzy to znakomite wrażenie dodaniem do „Raven” paranormalnego świata na równi z odniesieniami do poprzednich powieści.
Kolejnym minusem jest sam wątek pomiędzy wampirzym Księciem, a tytułową bohaterką. Problem jest dość oczywisty, często pojawiający się w tym gatunku – pozbawione realizmu zachowania głównych bohaterów, ich naiwność i nieodpowiedzialność. Innymi słowy miałam wrażenie, że czytam kolejne powieścidło dla młodzieży. No nie, nie tego oczekiwałam.
Sztuka, romans, śledztwo, wojna. W tych czterech słowach można opisać całą fabułę „Raven”. Z jednej strony to dobrze, bo historia jest prosta, wielowątkowa, akcja rozgrywa się na wielu poziomach. Z drugiej mam wrażenie niedosytu. Reynard zbyt delikatnie i powierzchownie opisuje poszczególne wydarzenia. Nie jest to jednak duży zarzut, o ile odpowiedzi na masę pytań, które czytelnik może sobie postawić po lekturze „Raven”, pojawią się w kolejnych częściach powieści.
Zawiodłam się. Sylvain Reynard lepiej wychodzą historie realistyczne, w wątkach fantastycznych, mam wrażenie, że kompletnie się gubi. Nie ukrywam jednak, że z przyjemnością i zaciekawieniem śledziłam losy głównych bohaterów. „Raven” jest więc dość dobrą opcją na lekturę przy kawie, ale nic poza tym.
Tytuł: Raven
Autor: Sylvain Reynard
Cykl: Seria Florencka (#1 w serii)
Wydawnictwo: Akurat
Data wydania: 2016
ISBN: 978-83-287-0246-2
Liczba stron: 512
Cena: 39,90 zł
Ocena: 3,5/6
Niepełnosprawna, poruszająca się o lasce Raven Wood zajmuje się renowacją starych obrazów w galerii Uffizi we Florencji. Pewnego wieczoru, w drodze powrotnej do domu, jest świadkiem brutalnego napadu na bezdomnego. Próbując interweniować, sama ściąga na siebie wściekłość napastników. Wydaje się, że już nic nie może jej ocalić… A jednak. Z mroku wyłania się tajemnicza postać, która bezwzględnie rozprawia się z bandziorami. Kiedy zagadkowy wybawca pochyla się nad nią i szepcze jej do ucha niezrozumiałe słowa, Raven traci przytomność. Odzyskawszy ją stwierdza ze zdumieniem, że uległa niewytłumaczalnej przemianie: po jej ułomności nie został żaden ślad, jest teraz przepiękną, atrakcyjną kobietą. Jeszcze bardziej zaskakuje ją fakt, że minął tydzień, że w galerii wszyscy traktują ją jak obca osobę oraz że ze zbiorów znikła kolekcja bezcennych ilustracji Boticellego. Traktowana przez policję jako główna podejrzana, Raven szuka pomocy u najbogatszego i najbardziej wpływowego człowieka w mieście. Poszukiwania sprawców zuchwałej kradzieży oraz próby ustalenia tożsamości jej anonimowego wybawcy prowadzą ją w mroczne zakamarki Florencji, gdzie słowa „namiętność” i „strach” nabierają nowego znaczenia, i gdzie mieszkają istoty rodem z przerażających legend i sennych koszmarów.
Chciałoby się powiedzieć, że stara przyjaźń nie rdzewieje. I chyba coś w tym jest. Dwóch starych kumpli odnawia znajomość dzięki jednemu z portali społecznościowych. I tak księgowy, w którego życiu niewiele się dzieje, zostaje wciągnięty do międzynarodowej szajki szpiegowskiej…
Ekranizacja powieści Witolda Gombrowicza w reżyserii Andrzeja Żuławskiego i realizowana w koprodukcji francusko-portugalskiej. W głównej roli Sabine Azéma. Film ten to metafizyczny thriller noir, którego akcja osadzona jest na polskiej prowincji.
Porywająca opowieść o małej dziewczynce i tajemniczym Olbrzymie, który odkrywa przed nią cuda i sekrety magicznej krainy.
„Chocolat” był pierwszy ciemnoskórym artystą, który zaistniał we francuskim przemyśle rozrywkowym. Urodził się w 1860 roku na Kubie jako Rafaël Padilla. Gdy miał 10 lat, został sprzedany jako pomoc domowa portugalskiemu kupcowi. W wieku 16 lat uciekł do Bilbao, gdzie zaczął przygodę z cyrkiem. Jego oryginalna osobowość została dostrzeżona i doceniona przez brytyjskiego klauna Tony’ego Grice’a, który nadał mu pseudonim „Chocolat”. Prawdziwy sukces odniósł u boku innej gwiazdy cyrku – klauna o pseudonimie „Footit” (w tej roli James Thiérrée). Skecze, które wspólnie wymyślili, odtwarzane są do dziś. Osobliwy duet sceniczny fascynował wielu artystów i intelektualistów, a „Chocolat” stał się jedną z najbardziej rozpoznawanych osobowości Montmartre’u. Inspirował najpopularniejszych artystów tamtego okresu: Debussy’ego, malarza Toulouse-Lautreca, który uwiecznił go na wielu swoich rysunkach; pojawił się również w pierwszych filmach braci Lumière. Zmarł samotnie w 1917 roku, zrujnowany przez hazard i alkohol.
Mijają lata, od kiedy Tarzan (Skarsgård), opuścił afrykańską dżunglę na rzecz cywilizowanego życia w Londynie. Jako John Clayton III, Lord Greystoke decyduje się wrócić do Konga, gdzie ma pełnić funkcję emisariusza rządu z misją handlową. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że jest pionkiem w śmiertelnie niebezpiecznej grze targanego wolą zemsty, chciwego kapitana Leona Roma z Belgii (Waltz). Okazuje się, że osoby stojące za zabójczym spiskiem nie mają pojęcia, co rozpęta się za ich sprawą.
Północna Korea to według koreańskiej propagandy najszczęśliwszy kraj na świecie. Film pokazuje życie „przeciętnej” koreańskiej rodziny i mechanizm tamtejszej indoktrynacji. Tak właśnie funkcjonuje idealne koreańskie społeczeństwo, żyjące w wiecznych promieniach słońca – symbolu wielkiego wodza ludu Kim Ir Sena. Film jest w rzeczywistości zapisem starannie wyreżyserowanego przez władzę i przećwiczonego spektaklu, dedykowanego Kim Ir Senowi i Kim Dzon Unowi. Władza narzuca wszystko, łącznie z ludzkimi reakcjami. Całość okazuje się przerażającą choreografią oszustwa –równie surrealistyczną, co złowrogą, przypominającą nową wersję „The Truman Show”.
Scenariusz filmu, odzwierciedlając wątki z pozaekranowego życia Tini, opowiada o tym, jak opuszcza ona świat „Violetty” i samotnie wyrusza po nieznane dotąd doświadczenia. To, co wydarzy się podczas zaledwie jednego lata, odmieni Violettę zarówno jako osobę, jak i artystkę.
„Nie wiedziałam, że kiedyś sięgnę jeszcze po science-fiction” – takim komentarzem pewna internautka opisała zbiór reportaży Justyny Kopińskiej „Polska odwraca oczy”. Jedna z najczęściej nagradzanych polskich dziennikarek ostatniego roku porusza tematy trudne, szokujące i przerażające. Czasem wręcz ciężko uwierzyć, że opisywane w nich sytuacje są prawdziwe i dzieją się obok nas. Ta książka otwiera oczy.
„Przyjaźń czy kochanie?” to pełna intryg historia miłosna rozgrywająca się na salonach osiemnastowiecznej Anglii. Piękna wdowa Lady Susan Vernon (Beckinsale) przyjeżdża do rezydencji swoich teściów, aby przeczekać plotkarską burzę, której jest bohaterką. Mając opanowaną do perfekcji sztukę uwodzenia, planuje znaleźć odpowiednią partię nie tylko dla pięknej córki, ale i dla siebie. O pomoc zwraca się do swej przyjaciółki Alice (Sevigny), jednak dwóch niezwykle przystojnych i przebiegłych zalotników pokrzyżuje ich plany.
Wioletta jest po czterdziestce i właśnie przeżywa drugą młodość, spędzając wakacje życia na południu Francji u boku nowego partnera. Jean-René może nie jest typem eleganta, za to charakteryzują go nieprzeciętne poczucie humoru i spontaniczność, które udzielają się nieco sztywnej i pedantycznej Wioletcie. Kłopoty zaczynają się, gdy zakochana para wraca razem do Paryża. Tam następuje brutalne zderzenie z rzeczywistością, a dokładnie z zaborczym, nastoletnim synem Wioletty, który zrobi wszystko, by zniechęcić kochanka matki i pozbyć się go raz na zawsze.
Dina ma umiejętność zaglądania w głąb każdego człowieka i rozpoznawania jego zamiarów. Jej matka, po której to odziedziczyła, zostaje wezwana do zamku, aby pomogła rozwiązać sprawę morderstwa rodziny królewskiej. Na drugi dzień po Dinę przyjeżdża tajemniczy Drakan. Okazuje się, że to pułapka, a Drakan chce przejąć władzę. Dziewczynka trafia do lochu, gdzie poznaje jedynego spadkobiercę króla, Nico, który jest uznawany za winnego wymordowania swojej rodziny. Dina chce uciec z zamku, ale aby to zrobić, będzie musiała przejść przez legowisko smoków. Będzie to wyjątkowa trudna i obfitująca w niebezpieczne przygody przeprawa…
Na obrzeżach 14-milionowej metropolii, w atmosferze społecznych napięć, lęku i podejrzliwości, dochodzi do spotkania dwóch braci, którzy nie widzieli się od 20 lat. Khadir zostaje wypuszczony z więzienia pod warunkiem tajnej współpracy z policją. Będzie musiał zaskarbić sobie zaufanie pełnego podejrzeń, opuszczonego przez żonę i dzieci Ahmeda. Jednak bracia nie zdają sobie sprawy, że prawdziwe zagrożenie czyha bliżej, niż im się wydaje…
Tragikomedia bazuje na prawdziwej historii Hibata Tabiba, w którego wciela się… rzeczywisty syn bohatera, gwiazda stand-upu i emitowanego w Canal+ sitcomu „Bref”, Kheiron. Akcja zawiązuje się na początku lat 80. W wyniku irańskiej rewolucji islamskiej, skutkującej obaleniem szacha Mohammada Rezy Pahlawiego przez zwolenników ajatollaha Ruhollaha Chomeiniego, bohater wraz z żoną Fereshteh (w tej roli znana z „Proroka” Leïla Bekhti) i synkiem jest zmuszony wyemigrować z kraju do Francji. Tutaj, w powiecie Seine-Saint-Denis, przybysze próbują zasymilować się z lokalną społecznością.
Kontynuacja jednego z największych przebojów światowego kina ostatnich lat. Widowiskowa opowieść o inwazji przedstawicieli obcej cywilizacji na naszą planetę. Po najeździe przedstawicieli obcej cywilizacji na Ziemię ludzie wykorzystali pozostawione przez nich zdobycze techniki do budowy supernowoczesnego i skutecznego systemu obronnego dla całej naszej planety. Nic jednak nie mogło przygotować nas na ponowny atak obcych, którzy powracają, by ze zdwojoną siłą przypuścić atak na Ziemię…
Nele Neuhaus zasłynęła jako autorka kryminałów z Pią Kirchhoff i Oliverem von Bodensteinem. Jak sama przyznaje tym razem zdecydowała się na powieść młodzieżową, ponieważ pomysł narodził się kilka lat temu, w trakcie wycieczki do USA i do tej pory nie dawał jej spokoju. O czym więc opowiada „Ostatnie lato w Nebrasce”?
Mamy do rozdania dwa egzemplarze najnowszej książki Anety Rzepki. Aby wziąć udział w konkursie wystarczy zrobić zdjęcie do hasła „Czego o Tobie nie wiem?”
REGULAMIN:
Sławny pisarz, Bill Bryson (Robert Redford), ani myśli o spokojnej emeryturze. Na przekór rodzinie i pięknej żonie (Emma Thompson) postanawia wybrać się w podróż życia. Zamierza przebyć na piechotę Szlak Appalachów – liczącą 2200 mil, malowniczą trasę łączącą stany Georgia i Maine. Nie mogąc znaleźć innych towarzyszy, Bryson zabiera na wyprawę dawno niewidzianego przyjaciela Katza (Nick Nolte), notorycznego podrywacza, dla którego ekspedycja jest sposobem na ucieczkę przed wierzycielami. Na szlaku szybko okazuje się, że dla każdego z podróżników słowo „przygoda” ma zgoła odmienne znaczenie. A im dalej w las, tym robi się zabawniej!
Wycieczka za miasto ma być dla Krzysztofa i Agnes ucieczką od małżeńskich kłopotów, ale staje się emocjonalną pułapką, wycieńczającym rozrachunkiem krzywd, zdrad i zawodów. Żeby odetchnąć od siebie, zabierają po drodze ekscentrycznego autostopowicza Tamira, który staje się świadkiem, a później katalizatorem ich emocjonalnych potyczek. Tamir proponuje pomoc w ocaleniu małżeństwa – i namawia ich do zażycia „lekarstwa”, które sprawi, że ich życie i miłość staną się lepsze. Lekarstwo zabiera ich w podroż pomiędzy rzeczywistością a halucynacją, a kolejne zataczane kręgi spirali czasu pozwalają im na nowo zobaczyć siebie nawzajem i swój związek.
Obraz Aleksandera Sokurowa to historia Luwru w czasach okupacji Paryża przez nazistowskie Niemcy, ale także rozważania nad ponadczasowością sztuki. Gawędę nad artystyczną spuścizną świata toczą: wieloletni dyrektor Luwru, Jacques Jaujard, oraz Franz Metternich – hitlerowiec, któremu powierzono opiekę nad dziełami sztuki stolicy Francji.
Kolejna odsłona kultowej Obecności Jamse Wana. Paranormalny thriller, w którym para słynnych demonologów Lorraine i Ed Warrenowie udają się do północnego Londynu. W nękanym przez złośliwe duchy domu, gdzie samotna matka wychowuje czwórkę dzieci, poprowadzą jedno ze swoich najbardziej przerażających śledztw.
W najnowszej animacji Disney/Pixar „Gdzie jest Dory” tytułowa bohaterka wraz z przyjaciółmi – Nemo i Marlinem – postanowi odkryć tajemnice swojej przeszłości. Co pamięta? Gdzie są jej rodzice? Gdzie nauczyła mówić się językiem wielorybów?
Cassie Cranston, która w czasach liceum zapracowała na reputację nadmiernie wyzwolonej lokalnej seksoholiczki powraca do rodzinnego miasteczka. Dziś jest celebrytką, która ze sporym sukcesem zajmuje się tematyką erotyczną w ogólnokrajowej prasie. Jej przybycie do Beaver’s Ridge pobudza wyobraźnię wielu mieszkańców, którzy mają dość małomiasteczkowej pruderii i marzą o wolnej miłości. Grupa dawnych przyjaciół Cassie zwraca się do niej z prośbą o pomoc w zorganizowaniu orgii. Tak więc, sypialnianymi drzwiami, do małego sennego miasteczka wkroczy radosne zepsucie. Na jaw wyjdą głęboko skrywane sekrety, niespełnione namiętności, a obrońcy moralności oczywiście zmuszeni będą interweniować.